بررسی ارتباط اتو آنتی بادی (anti-β۲gp۱) با سندرم حاد کرونری

چکیده: زمینه و هدف: آترواسکلروزیس یک بیماری التهابی خودایمنی مزمن است که همچنان به عنوان شایع ترین علت مرگ و میر در جهان شناخته می شود. آترواسکلروز روی دیواره عروق اثر گذاشته و منجر به بیماری های عروق کرونر قلب می شود. مطالعات اخیر نشان می دهند که پاسخ های ایمنی از جمله اتو آنتی بادی ها در بیماریزایی آترواسکلروزیس دخالت می کنند. این مطالعه با هدف ارزیابی ارتباط بین سندرم حاد کرونری با سطح سرمی اتوآنتی بادی anti- β2gp1 انجام شد. روش بررسی: بررسی از نوع موردی ـ شاهدی بود که در دو گروه و در مجموع بر روی 179 شرکت کننده، شامل 100 فرد مبتلا به سندرم حاد کرونری و 79 فرد سالم انجام شد. برای تمام افراد بیمار و سالم داوطلب پرسشنامه ای تکمیل گردید. نمونه خون تهیه و سرم تا زمان انجام آزمایش در دمای - 20º c نگهداری شد و با روش الیزا میزان اتوآنتی بادی anti- β2gp1 در سرم گروه های مورد بررسی، برای هر کدام از کلاس های igm و igg بطور مجزا اندازه گیری شد. داده های به دست آمده به کمک آزمون های آماری t و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بر اساس نتایج در سرم 6/68% بیماران و 1/48% افراد سالم آنتی بادی از کلاسigg علیه β2gp1 وجود داشت (01/0p<). در سرم 43% بیماران و 5/2% از افراد سالم آنتی بادی از کلاس igm علیه β2gp1 وجود داشت. نتایج این بررسی همچنین نشان داد که در سرم 0/50% از زنان بیمار و 2/73% از مردان بیمار (01/0p<) و از سوی دیگردر سرم 5/48% از زنان سالم و 8/47% از مردان سالم، آنتی بادی از کلاسigg علیه β2gpi وجود داشت (05/0p<). نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد که بین سطح سرمی آنتی بادی علیه β2gp1 از کلاس igg با سندرم حاد کرونری در بیماران ارتباط وجود دارد و احتمالاً آنتی بادی های ضد β2gpi از کلاس iggدر روند ایجاد ضایعات عروقی منجر به سندرم حاد کرونری می توانند نقش داشته باشند.